Een Groninger en een Drentse

Belal Islim, gevlucht uit Syrië, moest opnieuw beginnen

Zijn sollicitatie aan Noorderlink bevatte slechts twee regels: ‘Ik wil graag solliciteren op de functie Communicatiemedewerker. Ik hoor graag van u.’ Voor de zekerheid hebben wij geïnformeerd of hij misschien vergeten was om een bijlage toe te voegen of dat hij juist de bedoeling had om ons nieuwsgierig te maken met een hele sobere sollicitatie. Het bleek dat laatste. Onze nieuwsgierigheid was zeker gewekt maar helaas, voor wij hem konden uitnodigen voor een gesprek, vond hij een werkplek bij DUO.

Wat als je professionele wieg niet in Nederland staat. Wat als je je opleiding en werkervaring hebt opgedaan in een land dat in veel opzichten onvergelijkbaar is met het land waar het leven je noodgedwongen naar toe stuurde.

Van huis en haard verdreven

Belal Islim is een van de vele mensen die dat overkwam, die van huis en haard verdreven werd en nu een nieuw bestaan opbouwt in een nieuw land. Een land met gelukkig vele zekerheden, maar een nieuweling moet die zekerheden wel eerst leren kennen, zoals onze manier van solliciteren dus.

Belal heeft een opleiding ‘digitale media’ gedaan. Zaken als camera-gebruik, video-editen, nieuwsberichten schrijven, public relations waren de vakken waarin hij zich bekwaamde. Na zijn studie is hij in meerdere functies werkzaam geweest in dit vakgebied. Onder andere als journalist, websitemanager en docent Onderzoek aan de universiteit van Aleppo. De dependance ervan in Idlib, om precies te zijn.

Idlib was ook de stad waar hij, met zijn vrouw, woonde. Hier in Nederland zal vooral Aleppo een bel doen rinkelen vanwege de vele keren dat de stad in het nieuws kwam, maar het is Idlib niet veel beter vergaan dan Aleppo. Belal en zijn vrouw moesten hals over kop vluchten voor het geweld en de verwoesting van de stad, Belal nog in zijn pyjama en met achterlating van al hun bezittingen, waaronder een eigen huis.

De vlucht

Het verhaal van Belal volgt de lijn zoals wij die kennen uit het nieuws over de vluchtelingenstroom uit Syrië. Maar het verhaal uit de eerste hand horen, is toch heftiger. De route vol gevaren, liep via onder andere Turkije, Griekenland, Macedonië en Hongarije. Van het laatst genoemde land was de grens toen nog open. Het waren lange voettochten, bij de oversteek van Turkije naar Griekenland heeft hij mensen zien verdrinken, ze sliepen voortdurend buiten en er was het constante gevoel van onveiligheid. Je kunt nog niet bij benadering inschatten wat dat met een mens doet. Toen hij hier aankwam was hij vooral blij dat ze nog leefden.

Opnieuw beginnen

Ondertussen is hij alweer 4 jaar in Nederland en is zijn primaire opluchting dat ze de vlucht overleefd hadden geëvolueerd naar een gevoel van: ‘Ik hou van Nederland en ik wil geen geld krijgen, ik wil er voor werken’. Vanaf het begin is hij op zoek gegaan naar manieren om zich nuttig te maken en zich te ontwikkelen. De eerste 8 maanden waarin hij wachtte op een verblijfsvergunning, mocht hij niet werken maar kon hij zich verdienstelijk maken als tolk en computerspecialist. Daarna gaf hij voorlichting aan Nederlanders voor Vluchtelingenwerk Noord-Nederland.

Belal werkt nu voor de Nederlandse overheid. Hij wachtte de instanties niet af en ging zelf achter opleidingen en werk aan. Dankzij zijn netwerk kende hij al een iemand bij Noorderlink die toevallig een connectie bij DUO had. Hij werkt nu als communicatiemedewerker bij de Dienst Uitvoering Onderwijs. Digitale media is zijn ‘ding’ en DUO levert er ook een stukje opleiding bij. Blijken sommige gebruiken uit Syrië ook hier zeer nuttig te zijn: het hebben van een kruiwagen op de arbeidsmarkt in Nederland bijvoorbeeld.

Hoe nederlands kun je zijn?!

30 jaar, een gezin met twee jonge kinderen, een huis in Roden en een werkervaringsplaats. Wat een verandering sinds hun aankomst in Nederland 4 jaar geleden. Belal heeft er hard voor gewerkt maar heeft nu nog 1 grote wens: een betaalde baan. Dus mocht iemand nog een doorzetter zoeken … Zoals Belal het zelf enkele keren zei tijdens ons gesprek, in zo goed als vlekkeloos nederlands: Ik. Wil. Werken. Voor. Mijn. Geld.

Niet alleen uit zijn bijna vlekkeloze nederlands blijkt Belal’s band met zijn nieuwe thuisland. Hij roept vol trots over zijn zoon die in het Martini Ziekenhuis in Groningen is geboren en zijn dochter die thuis in Roden ter wereld kwam: ‘een groninger en een drentse!’. Hoe nederlands kun je al zijn in 4 jaar tijd!?

Philip Smits

Van betekenis zijn voor Belal en andere professionals?
Het UAF zet zich in voor de ontwikkeling van gevluchte studenten en professionals zoals Belal, en voor hun integratie op de Nederlandse arbeidsmarkt.
Ben jij hierdoor geïnspireerd geraakt en wil je iets ook iets betekenen? Neem dan contact op met het UAF.