Twee zorgprofessionals uit Syrië wonen sinds kort in Groningen en willen zo snel mogelijk weer aan de slag binnen hun vakgebied. Dit blijkt niet eenvoudig. Andere richtlijnen, een andere manier van werken en de Nederlandse taal zijn barrières waar alle hoogopgeleide vluchtelingen tegenaan lopen. HR-adviseur en projectleider bij het Martini Ziekenhuis, Jelle Kruizinga, hielp ze aan een werkervaringsplek. Een waardevolle ervaring voor beide partijen.

Het eerste contact dat Jelle via het vluchtelingenproject had was met een jongeman. Het duurde even voordat Jelle contact met de persoon in kwestie opnam en tijdens die periode had hij al een baan gevonden. Er kwam een verontschuldiging: “Sorry, ik heb al een baan gevonden.” Jelle lachte, hij legt uit: “daar gaat het juist om, van harte gefeliciteerd!”

Hierna volgde het contact met de twee medici uit Syrië. De één is afgestudeerd apotheker en de ander verloskundige. Het contact met beide vrouwen was vanaf het begin leuk: “Je ziet waar ze enthousiast van worden.” Hij keek binnen zijn netwerk en heeft voor beide vrouwen een sollicitatiegesprek geregeld. De apotheker heeft haar gesprek al gehad en heeft een positief bericht gekregen. Ze mag binnenkort met haar stage beginnen. 

Jelle vertelt dat de communicatie volledig in het Nederlands verloopt. “Ik praat bewust wat langzamer, maar over het algemeen gaat het prima. Ze bevinden zich vrij weinig in een omgeving waar Nederlands wordt gesproken, communiceren in het Engels helpt ze niet verder.”

Solliciteren in Nederland
Jelle vertelt over solliciteren in Nederland: “Je moet vooral kunnen vertellen waar je goed in bent, dat voelt als opscheppen over jezelf.” Daarnaast adviseert hij in een gesprek iets te benoemen over de persoonlijke situatie. Intern is het bekend dat het gaat om mensen die gevlucht zijn. Volgens Jelle is het lastig voor de selecteur hier zelf over te beginnen, maar er niks over noemen voelt vreemd. Wel zegt hij dat de achtergrond niet op de eerste plek komt. “Je bent niet vluchteling: je bent een mens, je hebt gestudeerd en je bent gevlucht.”  

Een ontroerend moment
Om de verloskundige voor te bereiden op haar sollicitatiegesprek, nodigde Jelle haar bij hem thuis uit voor het avondeten. Wat hem persoonlijk raakte is dat ze aangaf dat het de eerste keer is dat ze bij een Nederlands gezin thuis is uitgenodigd. Ze woont anderhalf jaar in Nederland.

Ook voor het gezin was het een bijzondere ervaring. Zijn 10-jarige dochter had op de BSO “hallo” en “tot ziens” geleerd in het Arabisch. Toen ze zich voorstelde in het Arabisch was dat voor iedereen een ontroerend moment. De kinderen leerden dat ze in Syrië ook op zaterdag naar school moeten en schooldagen maken van 8 tot 5. Met de atlas erbij werd aan ze uitgelegd waar Syrië ligt.  

Uiteindelijk is het hele gezin uitgenodigd Arabisch te komen eten.

Een waardevolle ervaring
Jelle hoopt betrokken te blijven tijdens de stageperiodes en zal zeker nog contact hebben met de dames. Hij denkt niet dat er barrières zijn met betrekking tot cultuur en verwacht dat het voor beide partijen een waardevolle ervaring is. “Het ziekenhuis is altijd op zoek naar goed gemotiveerd en kwalitatief personeel. Volgens mij zijn het twee toppers. Deze mensen voegen iets toe. Alleen de talen al, één van hen spreekt vloeiend Arabisch, Turks, Frans en Engels. Hoe verbindend kan je zijn.”

Als HR-adviseur wil Jelle zich blijven inzetten om hoogopgeleide vluchtelingen een duwtje in de goede richting te geven. Hij raadt ook anderen in een vergelijkbare positie aan dit te doen. “Het is niet bijzonder dat ik dit doe en ook niet moeilijk. We willen mensen een kans geven”. Het heeft hem persoonlijk geraakt en hij is onder de indruk van de persoonlijke verhalen. “We zouden meer moeite moeten doen om ons daarin te verdiepen. Sommige verhalen zijn echt hartverscheurend.”