De eerste gouden medaille ooit voor Nederland bij het langebaan schaatsen was voor een vrouw. Carry Geijssen wint in 1968 in Grenoble het eerste goud op de 1000 meter. Die eerste en volgende medailles kwamen pas na de bouw van de eerste Nederlandse schaatsbaan: de Jaap Eden-baan. Carrie Geijssen woonde daar niet ver van af en trainde er dus ook. Ze kon haar talent ontwikkelen. Vele schaatsbanen verder is Nederland nu nog steeds een van de grootste schaatslanden.

Veel talent

Noorderlink maakt al jaren werk van talent. Al is het begrip wel enorm diffuus geworden en zegt iedereen wel dat ze de focus op talent hebben, en dat hebben ze ook, maar er worden wel heel veel verschillende zaken mee bedoeld. Herinneren we ons nog dat er een 'war on talent' was, of hoe er een 'city of talent' kon ontstaan, hoe we talentenweb hebben, dat er talent in bedrijf bestaat, dat er bedrijven zijn die talent als businesscase hebben. Alle detacheerders barsten van het talent, zeggen ze. We hebben trainees, we hebben young professionals. Er zijn honours en excellentieprogramma's, er zijn expertisecentra waar de modaliteiten van talent worden verzameld, geanalyseerd en vermaakt tot big data. In het Noorden doen we dat om talent vast te houden, of te verleiden.

'Laten we niet vergeten dat iedereen talent heeft'

Maar wie zijn dat dan, en hebben we alleen voor talent een baan, of heeft iedereen met talent al een baan? En hebben we de organisaties inmiddels een beetje ingericht om talent de ruimte te geven voor de verdere ontwikkeling. Zouden de mbo's, hogescholen en universiteiten niet veel meer met hun talent te koop moeten lopen, zou ons dat niet heel veel recruiting kunnen besparen? Immers, als je weet wie het zijn waarom zou je ze dan gaan zoeken? Zoals bijvoorbeeld het MIT in Boston het doet, die hebben gewoon een openbare marktplaats waar bedrijven hun talent kunnen kopen (dat heet natuurlijk anders). En laten we niet vergeten dat iedereen talent heeft, en heel veel weten we niet omdat we het niet hebben gevraagd te manifesteren.

Uitblinkers

Overigens schrijft Malcolm Gladwell in zijn boek ‘Uitblinkers’: ‘Het bijzondere van uitblinkers blijkt vooral te zitten in wat ze meegemaakt hebben, hun cultuur, hun familie en alle eigenaardigheden waarmee ze in aanraking zijn gekomen, niet zozeer aan een bijzonder brein of een verbluffend talent.’ Met andere woorden fixeer je niet alleen op talent. Diversiteit en inclusie zijn minstens zo belangrijk binnen een organisatie.

In elk geval, binnen Noorderlink en het Noorden is voldoende talent om een inclusieve en diverse en plezierige en verbonden en betrokken arbeidsmarkt (daar waar alles samenkomt en het verschil wordt gemaakt) te creëren. Hoe mooi is dat, het verschil maken.

Door Henk Eggens