Lieve Alice geeft antwoord.
Als ervaringsdeskundige met veel kennis op het gebied van organisaties en HR weet ze als geen ander waar de pijnlijke plek zit en hoe je die het beste kan verzorgen.

Praatjes vullen geen gaatjes

Beste Alice

Ingewikkeld hè?

Mantelzorgen als je ook een volledige baan hebt, en wellicht kinderen en er aan alle kanten aan je getrokken wordt.                                                                                      

Ik ben één van de vele leidinggevenden in het UMCG en ik benoem regelmatig aan de medewerkers dat, als ze het gevoel hebben niet meer goed in balans te zijn, ze van harte welkom zijn voor een gesprek. Dit komt dan dus ook met grote regelmaat voor. Als een medewerker aangeeft het even niet meer te trekken vraag ik wat hij of zij nodig heeft. Gezamenlijk maken we dan afspraken met als doel dat de medewerker weer lucht voelt en krijgt. De medewerker bespreekt dat in het team waar hij of zij werkt en dat heeft tot nu toe nooit tot problemen geleid.

Mijn ervaring is dat de medewerker deze verantwoording heel goed aankan, weer beter terugkomt en altijd bereid is ook een stap extra voor de zaak te lopen, waar ik het overigens niet voor doe maar het geeft wel een grote mate van tevredenheid aan.

Ook bespreek ik met de medewerkers die er altijd zijn en stabiel en nooit bij mij komen om iets extra s waar ik hun blij mee kan maken en dat probeer ik ook te honoreren. Volgens mij is het heel erg gemakkelijk, oog en oor hebben voor de medewerkers en ze te faciliteren, gebruik makend van de mogelijkheden en soms ook even buiten deze mogelijkheden durven gaan. Ik zal niet zeggen dat mijn ziekteverzuim heel laag is daardoor, ook ik heb medewerkers met een burn out die ik niet heb zien aankomen. Ik baal daar  dan van en probeer er weer van te leren. Belangrijk is dat je in gesprek gaat, blijft met je medewerkers en soms , door de waan van de dag, is er weer een dag voorbij, doorbrengend achter mijn computer helaas en met niemand gesproken.

Nou, tot zover,

Afzender: Leidinggevende in de waan van de dag

Beste leidinggevende in de waan van de dag

Dank voor je brief.

Hoe vaak horen we niet het cliché: “Mijn deur staat altijd voor je open”? Vaak zijn het loze woorden. Hoe vaak hoorde ik niet het als mantelzorger “zorg goed voor jezelf” uit de mond van een professional opgedreund en geleerd tijdens de communicatielessen maar ondertussen je snel de deur uitwerkend. In barre tijden wil je dat iemand de nood ziet en letterlijk zorgen van je overneemt.

"Praatjes vullen geen gaatjes", zei mijn moeder altijd. Jij hebt dat gelukkig goed in de gaten. Je zet zelf je kantoordeur open, verlaat je werkplek en beweegt je in de wandelgangen.

Ik moet je eerlijk bekennen dat ik nog wel eens terugverlang naar de tijd waarin geen rookvrije zones bestonden. De tijd waarin je gewoon in een fietsenhok of gezellig aan een picknicktafel van je af kon blazen met collega’s. Tegenwoordig zijn er kantoortuinen en stilteruimtes, maar wees nou eerlijk, een fatsoenlijk gesprek kun je er niet voeren. Ik durf te wedden dat de rookpauzes en fietsenhokken vroeger voor leidinggevenden the place to be was. Als jezelf ook nog gezellig meepafte had je helemaal een streepje voor. Dan kreeg je de mantelzorgverhalen moeiteloos in je schoot geworpen.

Tegenwoordig moeten we allemaal aan mindfulness doen, ook diep inhaleren maar dan zonder nicotine. Vast gezonder, maar gezelliger wordt het er niet op. Soms als ik over jullie ziekenhuisterrein wandel, zie ik ze overigens wel staan; die overbelaste mantelzorgers. In één hand een telefoon, in de andere hand een lunchtrommel en in de kontzak een portemonnee. Ze multitasken zich een slag in de rondte: rennend wat boodschapjes doen voor hun oudere moeder, snel zelf nog een quinoasalade wegwerken en ondertussen bellen met zorgkantoren, indicatiecommissies, schoolbegeleiders en de hele santenkraam.

Maar jouw opendeurbeleid  klinkt heel aantrekkelijk. Jij laat de boel de boel en gaat het gesprek aan. Biedt een luisterend oor en schiet niet in de paniek. Veel leidinggevenden zitten zelf ook in een kramp omdat ze roosters kloppend willen krijgen, geen patientenstops in willen voeren, hun budget op zien gaan aan dure vervanging etc. Maar jij weet dat je soms wat ruimer moet denken en niet mee moet gaan in de waan van de dag.

Ik was blij verrast om te lezen dat je de stabiele werkers uit je team niet uit het oog verliest. Ik zie je al lopen als Kerstvrouw hier en daar cadeautjes uit delen. Iedereen verdient ten slotte aandacht.  Dat is misschien in deze moderne tijd, waarin mensen veel druk en stress ervaren, wel het grootste cadeau dat je nog kunt krijgen.

Ik wens jou en alle andere lezers fijne feestdagen en onverwachtse cadeautjes.

Alice                                                                                                                    

Heb jij ook een vraag aan Alice?

Stuur een mail naar: adviesvanalice@noorderlink.nl

Deel je (mantel)zorgen, liever vandaag nog dan morgen