Ouders uit elkaar halen om de zorg aan te kunnen?

Lieve Alice geeft antwoord. Als ervaringsdeskundige met veel kennis op het gebied van organisaties en HR weet ze als geen ander waar de pijnlijke plek zit en hoe je die het beste kan verzorgen.

Ouders uit elkaar halen om de zorg aan te kunnen?

Beste Alice,

Ik wil je graag het volgende voorleggen, misschien niet zo zeer omdat jij een klip en klaar antwoord hebt, daarvoor is de vraag wellicht te complex. Het is meer bedoeld om mijn hart te luchten en te horen hoe jij tegen dit dilemma aankijkt. Ik denk dat veel mantelzorgers dit dilemma herkennen.
Mijn situatie is als volgt, mijn moeder heeft Alzheimer en mijn vader is fysiek zeer slecht. Zij wonen samen nog in mijn ouderlijk huis. Mijn ouders krijgen iedere dag hulp van thuiszorg. Die hulp omvat van alles en nog wat; douchen en aankleden, hulp bij het runnen van de huishouding en de schoonmaak, toedienen van medicijnen etc.
Daarnaast zorgen wij als kinderen wekelijks voor mijn ouders. We ontlasten mijn vader die geestelijk erg belast wordt door de dementie van mijn moeder, doen boodschappen, bankzaken, naar de kapper, kleren kopen, de tuin op orde houden etc.
Zij staan op een wachtlijst voor een partnerkamer in een woonzorglocatie bij hen in de buurt. De wachtlijst is lang, misschien wel drie jaar. Het alternatief is dat mijn moeder op haar WLZ indicatie alleen verhuisd naar een zorgcomplex, dat kan binnen drie maanden. Dan gaan mijn ouders dus uit elkaar. Mijn ouders willen dit absoluut niet, ze willen bij elkaar blijven. Mijn broer en ik zijn bang dat ze beiden snel achteruit gaan wanneer ze niet bij elkaar zijn en dat mijn moeder op zoek gaat naar mijn vader.
Maar de zorg die zij nu thuis krijgen van Thuiszorg en van ons als kinderen loopt tegen het maximaal haalbare. Ik vind het raar dat hier niet meer aandacht voor is, door meer partnerkamers in zorgcomplexen te creëren. Je kunt mensen na meer dan 55 jaar huwelijk toch niet meer uit elkaar halen, de geborgenheid en veiligheid die ze nog bij elkaar vinden is juist essentieel voor hen in deze laatste levensfase.
Alice je snapt mijn/onze worsteling hierin.

Wat kan jij hierover zeggen?

Afzender: Dochter met dilemma


Beste dochter met dilemma,


Ik snap je worsteling en zou het liefst samen met jou naar het Malieveld gaan. Liever vandaag nog dan morgen. Stapvoets rijdend in colonne over de snelweg. Je ouders gezellig achterin samen op de achterbank met een lunchpakketje op de hoedenplank. Hebben die ook een fijn uitje. Maar liever nog zou ik iedereen oproepen om met rollators het hele Malieveld te blokkeren. Want dit is toch godgeklaagd?
Mijn opa Siep en oma Maria zaten samen vanaf hun 65ste in Bernlef, een oerdegelijk verzorgingstehuis in Selwerd. Mijn oma rookte samen met de verzorgenden camelsigaretjes op haar eigen kamer ( kun je je dat voorstellen?) terwijl mijn opa de post rondbracht. De post. Kom daar tegenwoordig maar eens om.

Eén keer per jaar krijg ik nog een ansichtkaartje op de deurmat en dat is van de opticien om mij te feliciteren. Tegenwoordig komt daar ineens een dikke enveloppe met bij die mij oproept om mijn eigen poep op te sturen voor een darmonderzoek. Maar terug naar jouw worsteling beste dochter met dilemma. Jouw ouders gaan ten onder aan aan een enorme bezuinigingsgolf die als een Tsunami over Nederland heeft geraasd. Zonder dat wij het in de gaten hadden zijn hele verzorgingstehuizen leeggeruimd en zitten wij met de gebakken peren.
Moet jij jezelf nu voor je hoofd slaan en je wanhopig afvragen “ heb ik zitten slapen?” Nee hoor dat hoeft niet, we zijn allemaal in slaap gesust met mooie retoriek en politieke praatjes “ eigen regie” “zolang mogelijk zelfstandig wonen” etc.
Maar we zitten in de alarmfase en dus volgt nu mijn advies: Hang om de nek van je beide ouders een koord met een alarmknop en laat ze zoveel mogelijk bellen als nodig is. Jij zet ’s nachts je telefoon en je schuldgevoel uit, want je moet de volgende ochtend uitgerust op je werk verschijnen toch?

Ik denk dat je broer en jij het goed aanvoelen, je ouders uit elkaar halen na een huwelijk van 55 jaar zou best eens de genadeklap kunnen zijn. Dus druk op de alarmknop. We zijn niet allemaal een Hugo Borst die met zijn moedertje de landelijk pers haalde en politici mobiliseerde, maar mocht je naar het Malieveld gaan, ik sluit me aan. Ik zal de broodjes smeren en zal stampen van woede op het Malieveld dat toch al platgelopen wordt de laatste tijd!
Ik hoop dat je ouders hun 56ste huwelijksjaar halen en stuur ze bijvoorbaat mijn felicitaties. En petje af voor jou en je broer!

Met vriendelijke groet, Alice


Heb jij ook een vraag aan Alice?
Stuur een mail naar:
adviesvanalice@noorderlink.nl

Deel je ( mantel ) zorgen,
liever vandaag nog dan morgen