Hippe veganisten, minimaliserende millennials en in-het-nu-levenden onthaasters. Wie op zoek is naar een meer duurzame, betekenisvolle levensstijl, struikelt virtueel over groene blogs en verantwoorde fora. Het ziet er allemaal gelikt en zeer nastrevenswaardig uit. Maar als wannabe verduurzamer of aspirant mindfulness-beoefenaar kan de moed je in de schoenen zinken bij het aanschouwen van al die perfecte vegan curry’s, sobere tiny houses en gebalanceerde zen-masters.

Ik ben geen vooroploper. Natuurlijk zie ik ook wel dat het roer om moet. Dat we als mensheid rigoureus ons gedrag moeten aanpassen, willen we blijven voortbestaan op deze planeet. En dat het voor mijn gezondheid én mijn omgeving beter is als ik stop met multitasken en me minder laat opjagen door de hectiek van onze maatschappij. En natuurlijk vind ik mijn welzijn, mijn omgeving en de planeet belangrijk.  

Maar deze wetenschap heb ik tot dusver nog niet in veel concrete daden omgezet.

Ja, ik heb een mindfulness-app geïnstalleerd op mijn telefoon, maar de suggesties om even paar minuten op mijn ademhaling te letten, klik ik altijd snel weg.

Ja, ik eet zoveel mogelijk biologisch maar dan moet het wel te vinden zijn in schappen van de dichtstbijzijnde supermarkt. En OK, we hebben groene stroom, ik scheid het afval en ik spoor mijn kinderen aan om korter te douchen en roep dan iets over het milieu. Maar dat doe ik altijd pas als ik merk dat de badkamer is veranderd in een stoomcabine en de boel bijkans overstroomt.

En ik heb wel eens overwogen om over te stappen naar een andere, meer duurzame bank, maar dat is er nog niet van gekomen omdat…. Ja, waarom eigenlijk niet? Waarschijnlijk omdat ik opzie tegen het gedoe om het te regelen.

De macabere feiten over ons huishouden:

• we hebben geen zonnepanelen
• we koken op gas
• we hebben een houtkachel
• we hebben 2 auto’s, een rijdt op benzine, de ander is een diesel (maar dan wel een hele ‘schone’ hoor)
• we doen geen vrijwilligerswerk om de maatschappij van dienst te zijn. Onze vrije tijd vullen we met het van hot naar her slepen van onze drie sportende en musicerende kinderen 
• als we iets nodig hebben (kleding, cadeautjes, huisraad) dan laten we het, verpakt in veel plastic en karton, bij ons thuis bezorgen
• we eten regelmatig vlees
• als iets stuk gaat, gooien we het weg en kopen we iets nieuws
• we hebben een la met minstens 20 3D-brillen omdat we bij elk biosbezoek vergeten om er een van thuis mee te nemen
• ik heb geen idee waar onze kleding wordt gemaakt, ik selecteer alleen op stijl, prijs en stof 
• ik ga dit jaar drie keer naar het buitenland op vakantie (waaronder 1 keer met het vliegtuig) en ook nog 1 x kamperen in Nederland.
  
  

Als je op mijn leven een ‘beter-leven-keurmerk’ zou moeten plakken, dan zou ik waarschijnlijk niet meer dan een schamele ster verdienen. 

Betekenisvol leven? Ik pruts maar wat aan. En laten we het niet mooier maken dan het is, ik vermoed dat het met de groene en maatschappij-verrijkende aspiraties van veel landgenoten niet heel anders is gesteld. We weten wel dat het anders moet, en we gaan het ook wel doen, maar nu nog even niet. Omdat we nu geen tijd hebben, we een zwakke ruggengraat hebben, we niet geloven dat we als individu het verschil kunnen maken, we opzien tegen het gedoe. En omdat gedragsverandering nu eenmaal verdraaid moeilijk is.

Er valt bij mij dus nog wel wat winst te behalen.

En nu ik bij Noorderlink werk, als projectleider van de Noorderlinkdagen, nu kan ik er niet meer om heen. De Noorderlinkdagen draaien dit jaar om betekenis. Wat kun je als individu en als organisatie doen om van betekenis te zijn voor de maatschappij en voor de planeet? 

Het is een prachtige klus om hierover een inspirerend event te organiseren voor zo’n 1000 mensen. Maar wat ga ik intussen zelf doen om bij te dragen aan een betere wereld?

Ik ga bloggen.

Nee, ik ga niet vertellen hoe je een duurzame trui breit, een isolerend mosdak aanlegt en je dichter bij jezelf kunt komen. 

Daarover is online en in de boekhandel genoeg inspiratie voorhanden. Wat ik wel ga doen: mijzelf uitdagen. En via mijn blog neem ik jou mee in mijn persoonlijke zoektocht naar hoe ik meer van betekenis kan zijn voor mijn omgeving.  Welke obstakels kom ik tegen? En wat levert het mij en mijn omgeving op?

Dit is het plan: ik start het komende jaar regelmatig een betekenis-challenge. Bijvoorbeeld: een week lang niets kopen dat in plastic is verpakt, een week fossielvrij vervoeren, twee week vegetarisch koken voor het gezin, een week dagelijks mediteren. Nee, het zal niet groots en meeslepend zijn.

Doel is niet om te wedijveren met Gretha Thunberg of persoonlijke-groei-goeroes.

Het gaat om zelfonderzoek: wat is ervoor nodig om mijn gedrag te veranderen? Waarom heb ik het tot dusver nog niet gedaan? Lukt het me nu wel?

Via mijn blog op noorderlink.nl houd ik jullie op de hoogte van mijn pogingen. Jullie inbreng is meer dan welkom! Heb je suggesties voor een challenge? Tips over hoe ik een challenge kan halen? Of beter nog: raak je geïnspireerd, wil je meedoen en je ervaringen met ons delen? Laat het weten in de comments op Facebook of LinkedIn of mail naar vanderkolk@noorderlink.nl.

Met mijn eerste challenge ben ik intussen begonnen, geïnspireerd door een praatje van Kevin Weijers: 21 dagen niet klagen. OMG, was ik maar nooit begonnen. Wat is dat moeilijk zeg! Sorry, ik bedoel natuurlijk: het is best een ingewikkelde uitdaging…